Silahlı ve Tehlikeli...

Uyku...Rüya ve Bulutlar...

Bir gün uzayıp
Bir gün kısalan
Çam ağcının gölgesinde
Beni uyuttular
Kozalağın biri kafama vuruncaya kadar.

Yer çekimi, dedim kendi kendime
Nasıl da tutuyor toprağın gücüyle seni
Bir tek gölgem uyuyor bana

Benim kadar kara
Benim kadar yalnız.

Gökyüzü...yani sanırım...

Aşk...

Bütün istediğim sana imrenmek
Sen bana aitsin
Seni sevmek için seni öldreceğim..aşk

Ölü...

Ellerimden kan damlıyor yere ve parmak uclarıma...Sancılanıyorum ama direniyorum acısına.Ve kan pıhtılaşıyor yere düşmeden havada.Elime geçirdğim ilk bıçağı kalbime saplıyorum ve akan kanları seyrediyorum...Damla damla olarak başlayıp şiddetleniyor...Ama sonunda oda yere değmeden pıhtılaşmaya başlıyor havada ve yere değmiyor bir türlü.Sonunda anlıyorumki evimim canımdan baktığım heryer cehennem ve ben donuk bir kalbe sahip bir ölüyüm...acı çekiyorum..

Bilinçaltı...

Sonunda buldum sağda solda gördüğüm ufak benden daha karanlık kızı.Biryerlerden tanıyorum diyordum her görüşümde demekki burdanmış.Bana çokmu şey ifade ediyor bu resimler yoksa benmi bu resimlerin biyerlerinde bişeyler ifade ediyorum acaba.Geçmiş, gelecek, yaşam, ölüm, inanç, korku ve huzur bir arada tüm resimlerin içerisinde yer buluyor gibi.Resimlerde ne kadar yer buluyorlarsa kızın sureti ile birlikte benimde kafamda ve hayatımın içerisinde yer buluyorlar.Ve bu beni çok korkutuyor.Karanlık oluyor heryer ve tüm renkler gözümden akıp gidiyor ansızın.Uuçup gidiyor tüm maviler simsiyah oluyorlar giderkende.Uzaklardan beni izliyorlar ardından.Serap gibi renkler görüyorum ama tuttuğum yer şey toz parçasına dönüyor.Ölüm şaçıyorum etrafa sanki.Korkuyorum.Kapalı alan fobim var benim..

Temas...

Hatun kişilikler...

Adımı unuttum...

,


adımı unuttum
adı olmayan yerlerde
ne in
ne cin
ne beni buldum

zamanlar içinde
kuşlar uçuyor
kervanlar geçiyor
bir iğne deliğinden

çarşılar kuruluyor
sarayları oyuncak
insanları karınca şehirler
zamanları gördün mü
bir iğne deliğinden

adımı unuttum
adı olmayan yerlerde
geçip gidenlere bakarak